Barendrecht NU

BARENDRECHT – [Uitspraak] De man die zijn vriendin in haar slaap met een mes om het leven bracht eiste gisteren (Maandag 20 april 2015) bij de rechter dat zijn naam van het internet wordt verwijderd. Hierover berichtte De Telegraaf gisteren (Maandag 20 april 2015) al. Lino E. werd in 2007 tot 12 jaar cel en TBS veroordeeld voor de moord op Simone van Kleeff op 25 juni 2005 aan de Boeier in Barendrecht.

Hij zegt zijn naam van internet te willen hebben omdat hij anders moeilijk terug kan keren in de samenleving, waaronder bij het solliciteren. Lino E. heeft al eerder een verzoek ingediend om een bepaalde link over zijn verleden uit Google te laten verwijderen. Hij voelt zich in zijn ‘goede naam en eer aangetast’ en wil met een schone lei beginnen. Door deze zaak lijkt dit echter weer een stuk moeilijker voor hem te zijn geworden, tientallen websites hebben het bericht opgepikt.

Zeer pijnlijk

De vader van het slachtoffer: “Het is zeer pijnlijk voor nabestaanden te constateren dat de link naar de naam van de dader is verwijderd.” De vader is tevens de voorzitter van de aangeklaagde partij: Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers (FNG). Zij signaleren een trend dat daders van zware misdrijven steeds vaker proberen hun sporen van het internet proberen te wissen.

“De FNG vindt, dat het recht om je dierbaren te herinneren, zwaarder weegt dan het belang van een dader om zijn daden te verhullen. Een afwijzing van de rechter van de eis tot verwijdering van de informatie van de FNG website, strekt tot belang van alle nabestaanden van geweldslachtoffers om de herinnering aan hun dierbaren levend te houden.”

Uitspraak

De man deed een poging om het kort geding achter gesloten deuren plaats te laten vinden, maar de rechter ging niet mee in dit verzoek. Volgende week vrijdag (1 mei) zal de rechter in Groningen uitspraak doen in deze zaak.

Update: Eis afgewezen

De Kort Gedingrechter heeft vanmiddag (Dinsdag 21 april 2015) de eis van Lino E. afgewezen (vonnis, PDF). Belangrijkste argumenten daarvoor waren:

1. De doelstelling van de rechtspersonen is het vragen van aandacht voor het slachtoffer en daarmee ook het richten van schijnwerpers op dader als eiser.
2. Niemand kan ontkennen, zo overweegt de Kort Gedingrechter, dat gedaagden een gerechtvaardigd belang hebben bij het aldus levend houden van hetgeen gebeurd is; het is in beginsel aan de nabestaanden om te kiezen hoe om te gaan met wat is gebeurd. Willen zij dit belang behartigen, dan is het “noodzakelijk” dat zij bij het publiek (een zo groot mogelijk publiek) bereiken; in de huidige tijd is dat (bij uitstek) door publicatie op internet.
3. Het recht om als dader van een ernstig misdrijf juist te worden vergeten wordt zwaarwegender naarmate het gebeuren verder weg ligt in de tijd en die dader zijn “schuld” aan de maatschappij in het algemeen en de nabestaanden in het bijzonder verder heeft afgelost. De Kort Gedingrechter betrekt daarbij:

a. Dat de moord korter dan 10 jaar heeft plaatsgevonden;

b. dat er nog immer een TBS-maatregel van toepassing is;

c. dat eiser niet de indruk wekt te beseffen dat hij vreselijk in het krijt staat bij (de rest van) de samenleving, in het bijzonder de nabestaanden…. Uit die stukken blijkt ook dat het gedwongen verblijf in de TBS-kliniek niet omgezet is in een ambulante maatregel omdat eiser is uitbehandeld, maar vanwege de omstandigheid dat er een langdurige behandelimpasse is ontstaan doordat eiser geen inzicht ontwikkelt. Dat eiser nog niet echt tot inzicht in het verwerpelijke karakter van zijn daad lijkt te zijn gekomen, verhoudt zich slecht met het recht om als dader te worden vergeten.

De nabestaanden, maar ook de Federatie Nabestaanden Geweldsslachtoffers en haar leden, beschouwen het vonnis als een enorme steun in de rug bij hun niet aflatende strijd om de positie van nabestaanden van geweldsmisdrijven te verbeteren en zien in dit vonnis de bevestiging van hun overtuiging dat zij het recht hebben te herdenken, te herinneren en bovenal nimmer te vergeten.

Foto: Anthony Ryan